In de hitte

4.30 ging de wekker voor de vlucht richting Alice Springs. De vlucht met Tiger Airways was heel aangenaam, het vliegtuig was half leeg en ik had drie stoelen zodat ik languit kon slapen, en dat heb ik ook gedaan, de hele vlucht. Eenmaal aangekomen op de 'luchthaven' van Alice Springs kreeg ik het toch een beetje warm. Ten eerste omdat, zodra je het vliegtuig uitstapte, er een beklemmende hitte van 45 graden over je heen viel, en ten tweede omdat ik me afvroeg waar ik in godsnaam was beland. Er was 1 landingsbaan en ons vliegtuig was letterlijk het enige vliegtuig op het vliegveld. Het vliegveld bestond uit een klein gebouw en wat loodsen, maar als je de andere kan op keek zag je kilometers lang niks. Welkom in de outback. Nadat ik mijn bagage op had gehaald stond er een busje richting mijn hostel voor me klaar. In eerste instantie was ik niet zo enthousiast over mijn hostel; het lag ergens in een buitenwijk zo leek het. Nadat ik mijn spullen op mijn kamer had gelegd liep ik richting de stad en dat bleek maar 5 minuten naar het centrum te zijn. Ik maakte gelijk kennis met de Aboriginals hier. Ze zijn nog steeds boos op alle blanken omdat ze 'hun land' af hebben gepakt. Ik werd dan ook boos aangekeken en als ik voorbij liep keken ze demonstratief de andere kant op. Het is eigenlijk een heel sneu verhaal want iedere Aboriginal die je ziet lijkt een alcoholprobleem te hebben. De stad stelt niks voor, het is echt een plek waarvandaan tours vertrekken, meer niet. Dit was gelijk de laatste keer dat ik tussen 11 uur 's ochtends en 4 uur 's middags de deur uit ben gegaan, want eigenlijk is het niet te doen qua hitte. Ik was erg blij met mijn kamergenoten, alledrie erg aardig. De volgende dag heb ik een driedaagse tour geboekt naar onder andere Uluru en de Kings Canyon, de volgende dag vertrok ik. Als eerste stond de trip naar Uluru op het programma, na een lunch hebben we een wandeling van drie uur rondom de iconische rots gemaakt, nog steeds in de hitte. Daarna zijn we doorgegaan om de zonsondergang te bekijken, wat is dat magisch, echt heel mooi. We hadden een kleine groep; 10 mensen. Er was een ouder paar uit Canada, een stel uit Nederland, een Iers stel, Canadees meisje, een lesbisch Russisch stel, wat op zichzelf al zeldzaam is, en ik. Vooral met het Nederlandse en het Ierse stel kon ik het goed vinden. Na het avondeten kwam de eerst nacht in de zogenaamde 'swag', een soort oprolbare matras en slaapzak in een. Het sliep heerlijk zo onder de blote hemel. De volgende dag werden we om 5 uur door onze gids Simon (ex-chef, dus heerlijke maaltijden, maar daarnaast ontzettend aardig, echt een topgids) wakker gemaakt. De zonsopgang was niet zo mooi als de zonsondergang, maar nog steeds erg mooi. Wat volgde was een rit naar Kata Tjuta voor opnieuw een wandeling. Het was eigenlijk een veel mooiere plek dan ULuru, maar toch zal niemand van jullie hebben gedacht: oja Kata Tjuta! Tijdens de wandelingen waren vooral de Canadese vrouw en ik continu aan het zoeken naar een bergduivel (google maar), want Simon had gezegd dat die hier rond zou lopen. Helaas bleef de zoektocht zonder succes, maar op de weg terug nar het kamp trapte Simon ineens vol op de rem: er zat een bergduivel op de weg. Simon slaagde erin om het te pakken en dus kon iedereen ermee op de foto; echt te gek.We hadden burrito's voor lunch en gingen daarna door naar Kings Canyon, een rit van 3,5 uur. Nadat we onderweg hout hadden gesprokkeld voor het kampvuur kwamen we bij onze overnachtingsplek aan. Die avond heb ik voor het eerst kangoeroe gegeten, en ja het was erg lekker. De volgende dag werden we nog vroeger wakker gemaakt: 4.30. Er stond een indrukwekkende wandeling door de Kings Canyon op het programma, nooit geweten dat dat zo mooi was. We mochten op de rand van een klif liggen en ondanks dat ik geen last heb van hoogtevrees kreeg ik het toch wel even benauwd toen ik naar beneden keek. De trip terug was 5,5 uur en na een groepsfoto werden we allemaal weer netjes afgeleverd bij ons hotel. 's avonds zijn we nog met een deel van de groep uit eten geweest en bij thuiskomst ben ik gelijk in slaap gevallen, want ja, ik was moe. Het was heerlijk om nat drie hele vroege ochtenden weer is uit te slapen. Vandaag staat nog op het programma om, ondanks dat het me door het Nederlandse stel afgeraden is, een tour te boeken naar de west Macdonald Ranges, die hoop ik morgen te gaan doen. Over ruim twee weken staat er een vliegtuig voor me klaar dat me van Darwin naar Brisbane vliegt, tot die tijd heb ik nog de tijd om tours te maken. Ik ben inmiddels wel bang dat ik straks met nog een week te gaan in Darwin zit, alle tours heb gedaan, en moet wachten tot mijn vliegtuig vertrekt, maar dat ik voor later zorg. Ik ga lekker noedels eten, doei!