Eén maand Australië

Vandaag is het precies een maand geleden dat ik in Australië aan ben gekomen, ik weet het, het is een cliché, maar de tijd gaat echt snel. Vandaag is ook de dag dat ik in Brisbane bent geland, vanochtend om half 6 om precies te zijn. Eerst moet ik jullie nog bijpraten over de afgelopen ruime week in Darwin. Zoals ik de vorige keer al schreef, viel de temperatuur er wel mee, slechts 30-35 graden. Door de luchtvochtigheid van 70% voelde het echter veel warmer aan met als resultaat dat je vrijwel constant aan het zweten bent, voor mijn gevoel was het nog warmer dan in de Outback. Ik heb dan ook minstens twee flessen water per dag naar binnen gewerkt, het kraanwater smaakt hier trouwens naar chloor en het is dus heel naar om water te moeten drinken, maarja het moet. Uiteindelijk had ik naar mijn idee een beetje te lang in Darwin, dus ik heb het rustig aan gedaan. De eerste dag heb ik de stad verkent, maar omdat het ‘wet season’ is, het laagseizoen, was dat een beetje een sneu aanzicht. Dat gold ook voor de haven, waar ik de volgende dag heen ben gegaan, terwijl die toch aangeprezen stond als iets dat je niet mocht missen. Dat kwam denk ik ook mede doordat het ‘wet season’ zijn naam eer aan deed. Het is bizar dat het op het ene moment zulk lekker weer kan zijn, en dat twee minuten later overal plassen liggen, en weer een paar minuten later is het helemaal droog. Wat ook wel bijzonder is, is dat de buien vrijwel nooit overdag zijn, maar altijd in het begin van de avond en ’s nachts. De dag erna heb ik een museum bezocht, dat was op zich wel interessant, maar het was wel jammer dat het museum een uur lopen van het centrum lag (door de botanische tuinen, dat dan weer wel). De volgende ochtend ging de wekker vroeg want toen ben ik naar de ondergrondse schuiltunnels/olievoorraadtunnels uit de Tweede Wereldoorlog geweest (want Darwin was het centrale punt van alle Australische actie tijdens de oorlog). Dat was een erg leuke ervaring, alleen ik stond alweer buiten voor ik het wist, een groot deel van de tunnels was door de regen namelijk ondergelopen. De laatste dag voor mijn 3-daagse tour naar Kakadu- en Lichfiel National Park ben ik naar de (bescheiden) plaatselijke Chinatown gegaan en heb ik de Chinese tempel bezocht. Daarna ben ik naar de Crocosaurus cove gegaan, waar ze de grootste verzameling reptielen van Australië hebben, en 6 van de 10 grootste krokodillen in gevangenschap. Ik heb me zeker vermaakt, en ook de eerste springende krokodillen gezien. De dag erna ben ik zoals gezegd richting Kakadu vertrokken, dit keer geen enge verhalen met gidsen die bijna door gingen. De eerste dag hebben we een cruise gemaakt over de Adelaide River, waar ik wilde springende krokodillen heb gezien, en we hebben de Niritamulaki Rock (ofzo) bezocht. Op de weg naar ons kamp voor de nacht trapte onze gids ineens op de rem, hij zag een kraaghagedis (dit is er weer één uit de categorie google maar), hij wist hem te vangen zodat we een paar foto’s konden maken. Volgens de gids is de kans dat je als toerist een wilde kraaghagedis én een wilde bergduivel ziet ongeveer 1%, maar mij is het gelukt! Tijdens de BBQ die avond heb ik voor het eerst krokodil en buffel gegeten (nadat ik op een eerdere tour al kangoeroe en kameel had gehad), en het was nog best lekker ook. De volgende dag stond een extra lange tocht naar Guabara (weer niet zeker dat ik het goed heb gespeld) op het programma. Onderweg heb ik een speciaal soort mier gelikt (ja je leest het goed) die dan zijn gif op je toch spoot waardoor je tong tijdelijk verdoofd raakte, een hele gekke ervaring. Na een lange wandeling kwamen we aan bij de watervallen en klein waterpoeltje, waar we ondanks dat er een groot bord stond met verboden te zwemmen vanwege krokodillen, volgens onze gids prima konden zwemmen, en hij had gelijk. Daarna heeft hij (een deel van) ons nog meegenomen naar de top van de dichtstbijzijnde rots. Na heel wat klim- en klauterwerk (want het pad hielt na de watervallen op) kwamen we op de top aan, wat een werkelijk prachtig uitzicht gaf. Volgende dag stond Lichfield op het menu, we hebben de gigantische termietenheuvels (sommige 7 meter hoog ) bezocht, de Florence Falls bezocht, en onze gids wist nog een onontdekt plekje. We kwamen aan op de top van een kleine waterval, waar een soort zijstroom in de rivier was, waar een natuurlijk zwembad was ontstaan, waar je vanaf de rotsen ook in kon duiken (zie foto’s). Een heerlijke plek waar we dan ook een dik uur zijn gebleven, daarna volgde te tocht terug naar Darwin. Wonder boven wonder waren dit de enige drie dagen in Darwin waarin ik geen regen heb gezien, een gelukje. Toen had ik nog twee dagen in Darwin voor mijn vlucht naar Brisbane. Na heerlijk te hebben uitgeslapen (want tijdens de tour was de nachtrust opnieuw verre van ideaal) heb ik voor 24 uur een fiets gehuurd, daarmee kon ik eenvoudig naar de omgeving van Darwin fietsen. Overdag ben ik naar Fannie Bay, Coconut Grove en Nightcliff gefietst, waarvan vooral het laatste een hoogtepunt was. Voor de zonsondergang ben ik naar Eastern Point Reserve gegaan, een natuurreservaat vlak buiten Darwin, aan de zee. Dat was het beste wat ik in Darwin heb gedaan. Het was werkelijk prachtig, in alle rust, plus ik heb wallaby’s gespot. De volgende dag ben ik naar Cullen Bay gegaan en moest toen helaas mijn fiets alweer inleveren, de 30 dollar zijn in ieder geval erg goed besteed. Aan het eind van de middag ben ik naar het vliegvelg gegaan (in de stromende, stromende regen), omdat ik het toch echt had gehad met Darwin. Mijn vlucht ging na middernacht, maar ik heb gelukkig kunnen slapen in het vliegtuig. Achteraf had ik korter voor Darwin kunnen nemen, maar goed daar doen we niks meer aan. Met mijn vlucht naar Brisbane is er ook een einde gekomen aan het eerste deel van mijn reis. Niet alleen mijn eerste maand zit erop, maar ook mijn eerste periode van reizen. De eerste maand was al geweldig, maar nu staat er een nieuw avontuur voor de deur, vanaf maandag begin ik met werken op een boerderij in een klein dorpje: Glencoe. Dit weekend heb ik nog in Brisbane en daarna gaat het werken beginnen. Het dorp schijnt niet heel groot te zijn, dus ik kan jullie niet beloven dat ik de komende vijf weken internet heb om jullie bij te praten, maar jullie horen vast wel weer van me. Doei!

PS: De eerste foto’s staan er ook op, genomen met de zogeheten ‘groepscamera’, mijn camera weigert nog steeds foto’s op mijn computer te zetten, maar hopelijk is het snel opgelost! Dit zijn een paar foto’s van de trip naar Kakadu/Lichfield.